شـاعــ ــرانـ ـه

!...شاعرانه هایی که جان می گیرند نم نم در هوای بارانی دلم بهانه اند، برای دوست داشتن تو همین

شـاعــ ــرانـ ـه

!...شاعرانه هایی که جان می گیرند نم نم در هوای بارانی دلم بهانه اند، برای دوست داشتن تو همین

شــاعــ ــرانـ ه هـا۱

 

سالها رفته است کز هر آرزو خالی ست آغوشم

نغمه پرداز جمال و عشق بودم _ آه_

حالیا خاموش خاموشم

یاد از خاطر فراموشم 

.................................................................................  

  

همدلی کو؟تا شوم همراه او،

سر نهم هرجاکه خاطر خواه اوست!

شاید از این تیرگی ها بگذریم

می روم شاید کسی پیدا شود

بی تو کی این قطره دل، دریا شود؟ 

     ........................................................................   

به در یا شکوه بردم از شب دشت

وز این عمری که تلخ تلخ بگذشت

به هر موجی که می گفتم غم خویش

سری میزد به سنگ و باز میگشت  

..........................................................................  

روزگاری یک تبسم یک نگاه  

خوشتر از گرمای صد آغوش بود  

این زمان بر هرکه دل بستم 

 دریغ آتش آغوش او خاموش بود   

.............................................................................